Esbroutouiro(-di-fueio-redouno)
Ononis rotundifolia
Fabaceae Leguminosae
Noms en français : Bugrane à à feuilles rondes, Bugrane à grandes fleurs.
Descripcioun :L'esbroutouiro-di-fueio-redouno es uno erbo à souco lignouso. Trachis en mountagno majamen dins li pinedo à pin-gavot e li roucaio sus cauquié. Li fueio d'en bas an tres fuioun redoun e li d'en aut souvènt soulamen un o dous. Li flour, de 1,5 à 2 cm, soun roso e li dóusso, de 2 à 3 cm, soun proun peludo.
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Grando erbo
Taio : 30 à 50 cm
Fueio : coumpausado
Tipe bioulougico : Faneroufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Ononis
Famiho : Fabaceae
Famiho classico : Leguminosae
Ordre : Fabales
Coulour de la flour :
Roso
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : 1,5 à 2 cm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 400 à 2000 m
Aparado : Noun
Mai à setèmbre
Liò : Roucaio
- Pinèdo à pin-gavot
Estànci : Subremediterran à Mountagnard
Couroulougi : Ouroufito-Nord-Ouèst-Mediterrano
Ref. sc. : Ononis rotundifolia L., 1763
Soja
Glycine max
Fabaceae Leguminosae
Noms en français : Soja, Soja protéagineux.
Descripcioun :Lou soja èi pas gaire cultiva au nostre, pamens se pòu trouba d'aqui d'eila. Es uno planto de l'an, peludo que fai de pichòti flour vióuleto. Li dòuso soun gibouso e proun peludo.
Usanço :Sabèn que lou soja que nous vèn d'Asìo, èi cultiva subretout pèr si grano d'ounte se fai de "la" paure en graisso e riche en proutido, o peréu d'òli ; lou soubre èi douna i bèsti (tourtèu).
Port : Grando erbo
Taio : 0,4 à 1(1,5) m
Fueio : coumpausado
Tipe bioulougico : Teroufite
Cicle bioulougico : Planto de l'an
Gènre : Glycine
Famiho : Fabaceae
Famiho classico : Leguminosae
Coulour de la flour :
Vióuleto
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : 4 à 6 mm
Flourido :
Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Remarco : Planto cultivado
Liò : Champ
Estànci : Subremediterran
Couroulougi : Óurigino asiatico
Ref. sc. : Glycine max (L.) Merr., 1917